,,Domyśla się on swego miejsca w gmachu świata, przeczuwa i zna tych nieśmiertelnych, przeczuwa i lęka się możliwości spotkania samego siebie, wie o istnieniu owego zwierciadła, w które tak bardzo pragnąłby spojrzeć, chociaż się tego spojrzenia tak śmiertelnie obawia.” // (Hermann Hesse, Wilk stepowy) Możemy pocałować Platona w nos za to, co wyrządził naszemu duchowi. To dzięki niemu nauczyliśmy się
,,Kaczki łaziły koło domu i szczypały trawę albo próbowały taplać się w dołku, na dnie którego woda zbierała się tylko po deszczu, poza tym nic prócz wilgotnego mułu, w suszę pękającego w zygzakowate rysy. – Czemu one nie idą do jeziora? – zapytał. – Ba, żeby one wiedziały! – Nie wiedziały, że tuż obok jest raj nurkowania w ciepłej wodzie
Maja Sowińska: Co to znaczy, że jesteś animatorem Laudato Si? Olga Zieleniewska: Animator Laudato Si, czyli osoba, która odbyła kurs organizowany przez Światowy Ruch Katolików na Rzecz Środowiska (międzynarodowa nazwa ruchu to Global Catholic Climate Movement). Dzięki takiemu kursowi możemy współpracować z GCCM jako animatorzy i jesteśmy zaangażowani w promowanie idei ekologii integralnej. Nazwa ,,Laudato Si” nawiązuje do napisanej w
Są takie książki, które bierze się do ręki z głośnym westchnieniem w duchu: „nareszcie – jakiś poradnik z ukłonem w stronę katolików”. Bóg znajdzie Ci pracę, Bóg nigdy nie mruga, Jesteś cudem. Rozsiadam się wygodnie, bo przecież ktoś odważnie przyznał się do wiary, będzie – wojując chrześcijańską radością przemienionego serca – wykładał katolicki styl życia, więc ze spokojem czytam. Czytam:
Maja Sowińska: Wiem, że czekasz na Powtórne Przyjście Jezusa. Czy zawsze tak było? Jak znalazłaś się w tym miejscu świadomości serca, w którym jesteś dzisiaj: tęsknoty i ekscytacji? Gosia Sobczyk: Hm… Nie zawsze tak było, choć muszę przyznać, że nie pamiętam w moim życiu takiego czasu, kiedy nie kochałabym Jezusa. Pochodzę ze świadomie i głęboko wierzącej rodziny, w której Jezus
Maja Sowińska: Apokalipsa – czyli w zasadzie co? Michał Grzanka: Dla mnie to jest czas wypełnienia się Bożych obietnic, proroctw, czas przewidziany przez Boga, starannie zaplanowany. Jak myślę o tym, to mam lekki dreszczyk – z jednej strony ciekawości i oczekiwania, ale z drugiej wątpliwości, czy wytrwam. Maja: Jak się czyta Księgę Apokalipsy, to nie do końca wiadomo, czy się
Maja Sowińska: Czym dla Ciebie jest apokalipsa? Gdy słyszysz to słowo, jakie są pierwsze skojarzenia, intuicje? Maja Kaczmarek: Ach... pierwsze skojarzenie? Od razu PIERWSZY ROZDZIAŁ Apokalipsy św. Jana i opis Jezusa, który ma oczy jak płomień ognia... Jego głos jak szum wielu wód... Od razu czuję, jak porusza to moje serce – i moja głębia przyzywa Jego... Totalnie, od razu...
,,Wierzę w las, wierzę w łąkę i w noc, w czasie której rośnie zboże.” (Henry David Thoreau) Książką Rebecci Solnit Nadzieja w mroku zaczęłam się interesować, odkąd raz po raz słyszałam, jak powołują się na nią lewicowi i ateistyczni intelektualiści, szukający dla siebie jakiegoś światełka w tym rozpadających się na naszych oczach świecie. Zwyczajowy bałagan w polityce, złe rządy,
Posłuszeństwo – nieznośnie uwierający kamyk w zdobnym pantofelku kobiecości. Ponury żart Boga. Łudząca nadzieja, że nie mówił poważnie. A jednak: żony, bądźcie posłuszne mężom, jak Panu (Ef 5, 22). Mnie też to uwierało. Do czasu. Na studiach polonistycznych nauczyłam się pamiętać, że każde słowo ma swoje źródło, niektóre składają się z kilku źródeł, a jeszcze inne noszą głęboki sens obcego
Maja Sowińska: Może zacznę z grubej rury: czy świat się kończy? Łukasz Nauman: Jak najbardziej. Chociaż ludzkość udaje, że wszystko jest w porządku i ten porządek próbuje budować, to nasz „Titanic” długo nie pociągnie. Woda zaczęła wlewać się do środka... Ale orkiestra robi dobrą minę do złej gry i piłuje na skrzypcach najpiękniej jak potrafi. A tu trzeba ratować ludzi
