,,Wierzę w las, wierzę w łąkę i w noc, w czasie której rośnie zboże.” (Henry David Thoreau) Książką Rebecci Solnit Nadzieja w mroku zaczęłam się interesować, odkąd raz po raz słyszałam, jak powołują się na nią lewicowi i ateistyczni intelektualiści, szukający dla siebie jakiegoś światełka w tym rozpadających się na naszych oczach świecie. Zwyczajowy bałagan w polityce, złe rządy,
Maja Sowińska: Może zacznę z grubej rury: czy świat się kończy? Łukasz Nauman: Jak najbardziej. Chociaż ludzkość udaje, że wszystko jest w porządku i ten porządek próbuje budować, to nasz „Titanic” długo nie pociągnie. Woda zaczęła wlewać się do środka... Ale orkiestra robi dobrą minę do złej gry i piłuje na skrzypcach najpiękniej jak potrafi. A tu trzeba ratować ludzi
Maja Sowińska: Do niedawna jeszcze miałam bardzo słabe pojęcie na temat katolickich organizacji zajmujących się ochroną środowiska. Wydaje mi się dość powszechne myślenie, że ,,takimi rzeczami” zajmują się tylko lewicowe środowiska, jacyś ekscentryczni i uciążliwi ,,zieloni”. Zapytam więc po prostu, kim jesteście Wy jako organizacja? Magda Kadziak: My jako organizacja Światowy Ruch Katolików na rzecz Środowiska (Global Catholic Climate Movement)
Trochę przez łzy, ale bardziej przez śmiech, w końcówce siedemnastego rozdziału Księgi Jozuego widzę swoje życie. Już od jakiegoś czasu narracja systematycznie przeprowadza czytelnika przez kulisy podziału ziem pomiędzy poszczególne pokolenia Izraela. Ciekawe jest to, że na mocy woli Pana należą im się te działy jak psu buda, ale jednak wciąż muszą o nie zawalczyć, bo mieszka tam aktualnie kto
Maja Sowińska: Zacznijmy od małej fantazji. Czy jest w psychologii coś takiego, jak ,,wzorcowy zdrowy psychicznie człowiek”? Jak by można takiego opisać? Patrycja Michalska: Jest, jeśli tego wzorca szukać w definicjach. Możemy znaleźć różne podziały i wskazówki, jak rozumieć zdrowie psychiczne. Nie sposób ich wszystkich wymienić. Trzeba pamiętać, że zdrowie psychiczne nie zakłada tylko braku choroby, czy bólu. Wybiega ono
„Tyle kotów – powiedziała wreszcie. – Jak te ptaki nie boją się śpiewać?” (Czesław Miłosz, Dolina Issy) Gdyby Bóg był perfekcjonistą, nie mielibyśmy w ogóle o czym rozmawiać. On jest Doskonały, a to co innego. W perfekcji kryją się zawsze jakiś pośpiech i irytacja z powodu nieociosania spraw, nieforemności czasu. To doskonałość sprawia, że paradoksy balansują pomiędzy ,,już” a ,,jeszcze”,
Uwielbia opowiadać historie obrazem, zwłaszcza poprzez klimatyczne fotografie kulinarne i intymne portrety. Projektuje graficznie, okiełzna każdy projekt wizualny i artystyczny. Ponad tym wszystkim wyłania się jako żona i mama trójki, której drogie jest świadome życie w zgodzie z pulsem natury. I o tym właśnie z Ulą porozmawiamy. Maja Sowińska: Co było dla Ciebie impulsem do zmiany codziennych nawyków? Uległaś modzie czy
Uwierzyliśmy i zaufaliśmy, poszliśmy za Nim. Zaryzykowaliśmy, bez dwóch zdań. A zdarza nam się chorować, czasem pomimo modlitw i pewności Jego dobrej woli, nieraz miesiącami, latami zmagać się, nie rozumieć. Albo się plątamy w tych naszych emocjach, relacjach. Tacy jesteśmy niezaspokojeni, szamotamy się w prostych pragnieniach. Łakniemy, schniemy. Toniemy z powodu elementarnych potrzeb, a przecież nasze serca miały zasiadać wysoko.
Rozważałam niedawno początek Księgi Jozuego. Kontekst jest taki, że zmarł już Mojżesz, więc swego rodzaju mocarz i skała, niezastąpiony, taki Jan Paweł II dla ówczesnych Izraelitów. Jego miejsce zajmuje teraz Jozue. Pokolenie pokoleniu przekazało autorytet i namaszczenie, to naturalne, nikt nie ma z tym problemu. Że za młody albo coś. Sam Bóg go potwierdził, więc nie ma gadania. Wiadomo
Usposobienie mam raczej indywidualne, więc uleganie presjom, trendom i nowinkom nie zachodzi u mnie na zasadzie tak zwanego ,,łykania jak leci”. Filtruję, analizuję różne źródła, przysłuchuję się, pytam Boga. Mając też bardzo spore zaplecze podejrzliwości i sceptycyzmu (staram się to cywilizować po chrześcijańsku, żeby nie było!), selekcja treści i danych w mojej głowie ma dość spartański algorytm. Dlatego jeśli
