Uwierzyliśmy i zaufaliśmy, poszliśmy za Nim. Zaryzykowaliśmy, bez dwóch zdań. A zdarza nam się chorować, czasem pomimo modlitw i pewności Jego dobrej woli, nieraz miesiącami, latami zmagać się, nie rozumieć. Albo się plątamy w tych naszych emocjach, relacjach. Tacy jesteśmy niezaspokojeni, szamotamy się w prostych pragnieniach. Łakniemy, schniemy. Toniemy z powodu elementarnych potrzeb, a przecież nasze serca miały zasiadać wysoko.
Rozważałam niedawno początek Księgi Jozuego. Kontekst jest taki, że zmarł już Mojżesz, więc swego rodzaju mocarz i skała, niezastąpiony, taki Jan Paweł II dla ówczesnych Izraelitów. Jego miejsce zajmuje teraz Jozue. Pokolenie pokoleniu przekazało autorytet i namaszczenie, to naturalne, nikt nie ma z tym problemu. Że za młody albo coś. Sam Bóg go potwierdził, więc nie ma gadania. Wiadomo
,,Potok, przy którym ukrywał się Eliasz, wysechł, gdyż w kraju nie padał deszcz.” (1 Krl 17, 6) Więc jaki cud byłby podręczny? Deszcz. Dlaczego nie? Po co ruszać Eliasza z miejsca, po co wywlekać go z kryjówki, czy mu już nie dość ciężko? Ale Pan mówi: wstawaj, szykuj się. Potem Eliasz dostaje jeszcze bezczelniejsze instrukcje: pójdziesz za granicę i będziesz
,,Zawiodły mnie wszystkie namacalne formy życia.” (Virginia Woolf) Nasze życie staje się tym lżejsze, im bardziej uświadamiamy sobie, że w tym wszystkim nie chodzi o nas – i jeszcze z ulgą umiemy się z tego cieszyć. Skupienie na samych sobie ograbia nas z pełni życia bardziej niż cokolwiek innego. Odwieczna tajemnica wiary: lekkość istnienia zaczyna się tuż za czubkiem twojego
Człowiek rodząc się na tym świecie, styka się z tym co zewnętrzne jako pierwsze. Dostaje życie, którego, sam sobie nie dał. Tak samo wiary, człowiek nie produkuje sam z siebie, lecz ją otrzymuje w darze. (KKK 166) Do życia wewnętrznego, do życia wiary, potrzebuje być wprowadzony przez tych, którzy są starsi i dojrzalsi, w wierze, modlitwie, wieku. Jednak funkcjonując nawet w sprzyjających
Rut. Moabitka, obca narodowi Izraelskiemu. Ta, co nie powinna była się nawet znaleźć na ziemi Izraela, a jednak. Przez wzgląd na swą sprawiedliwość, nie wiedzieć skąd w niej powstałą, nie tylko przyszła, ale i pozostała na wieki, wpisana w historię zbawienia. Jej postać jest dla mnie doskonałym przykładem osoby, która pomimo znikomej łączności z obowiązującym, w zasadzie gdzieś obok, życiem religijnym,
Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali. Podobnie jak Ja was umiłowałem, tak i wy macie miłować jeden drugiego. Po tym wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować. J 13, 34-35 Podróżuję w tym światku chrześcijańskim już od jakiegoś czasu, bacznie obserwując zachowania i sposoby komunikacji w poszczególnych grupach, niezależnie od denominacji. Nie o to chodzi,
